W naszym codziennym życiu często spotykamy się z różnorodnymi sytuacjami stresującymi. Reakcje na stres są różne – niektóre osoby radzą sobie lepiej, inne gorzej. Zaburzenia adaptacyjne są jednym z dość powszechnych skutków długotrwałego stresu. Czy jednak można je nazwać chorobą psychiczną? Niżej omówimy ten problem w głębi.
Sprawdź także: Choroba dwubiegunowa – co to jest i jak sobie z nią radzić?
Co to są zaburzenia adaptacyjne?
Na początek warto zrozumieć, czym jest zaburzenie adaptacyjne. Definicja zaburzeń adaptacyjnych, jak podaje World Health Organization, to negatywna reakcja na zidentyfikowaną zmianę życiową lub stresujące wydarzenie. Zmiana ta może być ciężka, nagła lub przewlekła, a reakcje na nią są zazwyczaj silniejsze, niż mogłoby się tego oczekiwać. Mogą obejmować objawy lękowe, depresyjne, zachowania unikające aż do objawów somatycznych.
Przyczyną tych zaburzeń zwykle są wydarzenia, które zmieniają nasze życie. Mogą to być duże zmiany jak śmierć bliskiej osoby, rozwód, przeprowadzka do nowego miasta, czy utrata pracy. Mało znaczące zdarzenia, lecz odbywające się z długotrwałym stresie, także mogą wywoływać zaburzenia adaptacyjne.
Podobieństwa i różnice między zaburzeniami adaptacyjnymi a chorobami psychicznymi
Zaburzenia adaptacyjne często mogą być mylone z innymi chorobami psychicznymi, takimi jak depresja czy zaburzenia lękowe. Wszystkie te schorzenia charakteryzują się podobnymi objawami, w tym stanami lękowymi, bezsennością, zniechęceniem, a nawet myślami samobójczymi. Różnią się jednak istotnie w kilku punktach.
Przede wszystkim, zaburzenia adaptacyjne wywołane są konkretnym wydarzeniem lub sytuacją i zwykle pojawiają się w ciągu trzech miesięcy od czasu, gdy stresor wystąpił pierwszy raz. W przeciwieństwie do innych chorób psychicznych, objawy zaburzeń adaptacyjnych ustępują zwykle po usunięciu stresora lub jak osoba nauczy się radzić sobie w nowych okolicznościach.
Natomiast w przypadku innych chorób psychicznych, takich jak depresja kliniczna, przyczyny są zwykle wielokierunkowe i niezwiązane bezpośrednio z samym zdarzeniem. Istotne jest także to, że trudności te wymagają innego podejścia w leczeniu, które z reguły jest długotrwałe.
Metody leczenia i radzenia sobie z zaburzeniami adaptacyjnymi
Leczenie zaburzeń adaptacyjnych zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz od natury stresora. Większość osób z zaburzeniami adaptacyjnymi reaguje dobrze na krótkoterminowe interwencje, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga pacjentom zrozumieć i zmienić negatywne wzorce myślenia.
W pewnych przypadkach mogą być stosowane leki, takie jak antydepresanty, leki przeciwlękowe lub środki uspokajające. Istotne jest, aby enkumulować zdrowe strategie radzenia sobie ze stresem, takie jak regularne ćwiczenia, zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu, a także aktywne szukanie wsparcia wśród bliskich lub profesjonalistów.
Czasami wystarczy nauczyć się akceptować sytuację, która wywołała stres. Bywa, że zmiana perspektywy i spojrzenie na problem z innej strony pozwala szybciej pokonać trudności i wrócić do pełnej zdolności adaptacyjnej. W trudniejszych sytuacjach pomocne może być wsparcie psychologa lub psychiatry. Trzeba pamiętać, że każdy człowiek jest inny i radzi sobie ze stresorem na swój sposób. Niemniej jednak, zawsze warto szukać pomocy i wsparcia, gdy zauważamy u siebie objawy zaburzeń adaptacyjnych.
Zaburzenia adaptacyjne nie są w pełni uznane za choroby psychiczne, raczej jako reakcje na długotrwały stres. Jednak niezależnie od klasyfikacji, wymagają one profesjonalnej pomocy i właściwego leczenia. Samoocena i dbanie o swoje zdrowie psychiczne, to pierwszy krok do pełnego zdrowia.
Treści prezentowane na stronie mają na celu poprawę komunikacji między Użytkownikiem a jego lekarzem i nie powinny zastępować tej relacji. Nasza strona służy jedynie celom informacyjno-edukacyjnym. Przed podjęciem jakichkolwiek działań na podstawie zawartych tu informacji, zwłaszcza w dziedzinie medycyny lub innych dziedzin specjalistycznych, konieczna jest obowiązkowa konsultacja z lekarzem.
